Een nieuwe relatie kan wat voeten in de aarde hebben, je grenzen bepalen ten opzichte van de ander bijvoorbeeld en de communicatie in de relatie. En soms kan dat hilarische taferelen tot gevolg hebben. Onderstaande anekdote wil ik je daarom niet onthouden.
Communicatie in de relatie
Ik stond in de rij voor de kassa van het Handig En Meer Artikelen warenhuis. Er liep een stel naar de kassa, ik schat hij midden veertig, zij midden dertig. Hij liep nog even weg om naar iets anders van zijn gading te kijken, zij had twee bh’s in haar hand en wachtte.
Ik lette al niet meer op hen tot zij, bijna bij de kassa aangeland, dwars door de zaak heen riep: “Moet ik deze zelf betalen?”, de bh’s omhoog houdend.
“Ja, natuurlijk, ik blijf niet aan de gang” was het antwoord op afstand en duidelijk voor iedereen verstaanbaar.
Terwijl ik in de lach schoot en ook enige plaatsvervangende schaamte voelde, kwam het in me op dat dit duidelijk een nieuwe relatie was, die nog niet zo lang bestond. Iets anders, dat met hun manier van communiceren te maken had, drong ook vaag tot me door: deze dialoog kwam me bekend voor.
Maar waarvan?
Het schoot me snel te binnen: deze woordenwisseling had ik regelmatig met mijn puberkinderen!
Ken jij stellen die, net als dit stel, een soort ouder-kind relatie hebben? En welke vragen roept dat bij je op?
Leuk als je hieronder reageert.
Ja, ik ken veel van deze relaties. Ik heb zelf in zo’n relatie gezeten, maar dat is al weer een aantal decennia geleden Nu weet ik beter en ik zou er zelf niet meer voor kiezen, maar ja, wellicht dat ik daarom weer single ben 😀 Ik heb er geen moeite mee als de mensen er samen uitkomen. Het is wat anders als 1 van de 2 er last van heeft, communiceer, zou ik als tip dan aan ze geven. Geef aan wat je wel/niet wilt. Kans op het moment dat dat gaat gebeuren, dat einde van relatie ook in zicht is. Been there, done that …
De eerste gedachten die dat bij mij oproept is, hoe lng houdt dat stand… Ik persoonlijk zou niet voor zo’n ongelijkwaardige relatie kiezen.